มานาประจำวันที่ 27 มค 61 - ปัญญาจารย์ 5:1-7

มานาประจำวันที่ 27 มค 61 - ปัญญาจารย์ 5:1-7

5:1เจ้าจงระวังเท้าของเจ้า เมื่อเจ้าไปยังพระนิเวศของพระเจ้า เพราะการเข้าใกล้ชิดเพื่อจะฟังก็ดีกว่าคนเขลาถวายสักการบูชา ด้วยว่าเขาไม่รู้ว่าตนกำลังทำชั่ว 5:2อย่าให้ใจของเจ้าเร็วและอย่าให้ปากของเจ้าพูดโพล่งๆต่อเบื้องพระพักตร์พระเจ้า เพราะว่าพระเจ้าทรงสถิตในสวรรค์ และเจ้าอยู่บนแผ่นดินโลก เหตุฉะนั้นเจ้าจงพูดน้อยคำ 5:3ฝันเมื่อมีงานมาก และมีเสียงคนเขลาเมื่อพูดมาก 5:4เมื่อเจ้าปฏิญาณบนไว้ต่อพระเจ้า อย่าชักช้าที่จะแก้บนนั้นให้สำเร็จ เพราะพระองค์หาชอบพระทัยในคนเขลาไม่ จงแก้บนตามที่เจ้าบนไว้เถิด 5:5ที่เจ้าจะไม่บนก็ยังดีกว่าที่เจ้าบนแล้วไม่แก้ 5:6อยาให้ปากของเจ้าเป็นเหตุนำตัวเจ้าให้กระทำผิดไป และอย่าพูดต่อหน้าผู้สื่อสารของพระเจ้าว่า นี่แหละเป็นความพลั้งเผลอ เหตุไฉนจะให้พระเจ้าทรงพิโรธเพราะเสียงพูดของเจ้า แล้วเลยทรงทำลายการงานแห่งน้ำมือของเจ้าเสียเล่า 5:7เพราะว่าเมื่อฝันมาก คำพูดพล่อยๆก็มาก เจ้าจงยำเกรงพระเจ้าเถิด

 มานาประจำวันที่ 27 มค 61 - ปัญญาจารย์ 5:1-7

"พูดไม่คิด"เรื่องเล็กๆที่ไม่เล็ก

หลายครั้งที่เจอปัญหาเรื่องคำพูด ของตัวเอง ที่พูดออกไปแล้วทำให้คนอื่นเสียใจ ขณะเดียวกันก็ทำให้ตัวเองเสียใจไปกับคำพูดของตัวเองเช่นกัน บางทีเวลาพูดอะไรออกไป เราอาจจะไม่รู้ตัวว่าพูดอะไรออกไปบ้าง หรือว่าพูดไปแล้วคำพูดของเรานั้นไปทำร้ายจิตใจของคนที่ฟังหรือป่าว  บางครั้งพูดด้วยความสนุกปาก มารู้ตัวอีกที คนนั้นก็อาจจะโกรธเราโดยที่เราไม่รู้สาเหตุว่าเพราะคำพูดของตัวเองนี้แหระที่ทำให้เขาเคือง หรือ อาจจะโชคดีหน่อยที่มีบางคนที่อาจจะพูดกับเราตรงๆว่า อย่าพูดแบบนี้ได้ไหม มันเสียความรู้สึก แต่บางคนอาจจะรับฟังและเก็บคำพูดนั้นเอาไว้เงียบๆ ภายใต้รอยยิ้ม แต่ในใจอาจจะเสียความรู้สึกโดยไม่บอกเราก็ได้

ในทางกลับกันถ้าเราอยู่ในฐานะของผู้ฟัง เวลาคนอื่นพูดคำที่ไม่เข้าหู พูดสนุก ขำๆ เราก็อาจจะไม่พอใจในคำพูดนั้น หรืออาจจะเสียความรู้สึก และคิดเหมือนกันว่า ทำไมไม่ถนอมน้ำใจกันบ้าง

ในทางคริสต์ก็เช่นกัน สิ่งที่เราอ้อนวอนขอพระเจ้า พูดปฎิญาณทุกสิ่งอย่าง อธิษฐานพล่อยๆออกไปโดยไม่คิดว่าสิ่งนั้นที่เราอ้อนวอนขอ หรือสัญญากับพระเจ้า เราจะทำได้หรือป่าว สุดท้ายเราอาจจะลืมในสิ่งที่เราขอหรือพูดไว้กับพระเจ้าก็เป็นได้

อย่าปากไว อย่าใจร้อนผลีผลาม พลั่งปากพล่อยๆต่อหน้าพระเจ้า พระเจ้าประทับในฟ้าสวรรค์
ส่วนท่านอยู่บนโลก ฉะนั้นจงพูดแต่น้อยคำ  : ปัญญาจารย์ 5:2
ในทางของพระเจ้า พระเจ้าสอนให้เราระวังแต่ละย่างก้าว ทรงสอนให้เรารอบคอบ  ช้าในการพูด ไวในการคิด ระวังคำพูดให้มากว่าปกติ ก่อนจะพูดอะไรให้หยุดคิดก่อนที่จะพูดออกไป อย่าเป็นแค่พูดเพื่อความสนุกปาก รับปากอะไรไว้ สัญญาอะไรไว้ก็ทำเสีย อย่านิ่งดูดาย

ในพระธรรมข้อนี้ ชี้ให้เห็นผลร้ายจากการหุนหันปฎิญาณแล้วค่อยกลับมาคิดทีหลัง พระเจ้าให้ความสำคัญกับคำปฎิญาณหรือคำสาบาน อย่างมาก บ่อยครั้งที่เรามีความตั้งใจดีเมื่อเราปฎิญาณเพราะเราต้องการแสดงให้เห็นว่าเราตั้งใจทำให้พระองค์พอพระทัย แต่พระเยซูก็ตรัสว่า เป็นการดีกว่าที่จะไม่ปฎิญาณหรือสาบานต่อพระเจ้า เพราะพระเยซูทรงทราบว่าการทำตามคำสัญญานั้นยากเพียงไร 
ถ้าคุณรู้สึกว่าการปฎิญาณเป็นสิ่งสำคัญหรือจำเป็นต้องทำ อย่าลืมไตร่ตรองถึงผลของการผิดสัญญาด้วย เหมือนดั่งเช่น ใน วนฉ11 เยฟธาห์ ที่ได้ปฎิญาณแบบไม่ยั้งคิดว่า หากเข้ากลับถึงบ้าน เขาจะถวายสิ่งแรกที่เห็นเป็นเครื่องบูชา (เมื่อเขากลับถึงบ้าน เขาก็พบลูกสาวของตนเป็นสิ่งแรก) เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่าพูดอะไรออกไปทั้งๆที่เราไม่รู้ว่าอนาคตข้างหน้าจะเป็นอย่างไร  เพราะฉะนั้นการไม่สัญญาอะไรก็ดีกว่าสัญญาแล้วอยากจะเปลี่ยนทีหลัง- หนังสือคองเกรส

ข้าแต่พระเจ้าพระบิดา ขอโปรดทรงเสริมสติปัญญา ยับยั้งความคิด การกระทำ คำพูดของลูก ให้ลูกเปลี่ยนแปลงคำพูดที่ไม่ดี เป็นถ้อยคำที่น่าฟัง เปลี่ยนลูกให้มีวินัย และรักษาคำสัญญาที่ให้ไว้กับพระองค์ได้ ขอโปรดทรงยกโทษบาปในทุกๆความคิด และการกระทำของลูก ที่ตั้งใจและไม่ได้ตั้งใจ ขอโปรดชำระบาปนั้นให้กับลูกด้วย และให้ลูกเป็นคนใหม่ที่พระองค์พอพระทัย อธิษฐานในพระนามพระเยซูคริสต์เจ้า เอเมน...