มานาประจำวัน ที่ 22 สค 61 - ปฐมกาล 3:1-13
มานาประจำวัน ที่ 22 สค 61 - ปฐมกาล 3:1-13
3:1ในบรรดาสัตว์ป่าที่พระเจ้าทรงสร้างนั้น งูฉลาดกว่าหมด มันถามหญิงนั้นว่า "จริงหรือที่พระเจ้าตรัสห้ามว่า 'อย่ากินผลจากต้นไม้ใดๆ ในสวนนี้' 3:2หญิงนั้นจึงตอบงูว่า "ผลของต้นไม้ต่างๆ ในสวนนี้เรากินได้ 3:3เว้นแต่ผลของต้นไม้ที่อยู่กลางสวนนั้น พระเจ้าตรัสห้ามว่า 'อย่ากินหรือถูกต้องเลย มิฉะนั้นจะตาย' 3:4งูจึงพูดกับหญิงนั้นว่า "เจ้าจะไม่ตายจริงดอก 3:5เพราะพระเจ้าทรงทราบอยู่ว่า เจ้ากินผลไม้นั้นวันใด ตาของเจ้าจะสว่างขึ้นในวันนั้น แล้วเจ้าจะเป็นเหมือนพระเจ้า คือสำนึกในความดีและความชั่ว" 3:6เมื่อหญิงนั้นเห็นว่า ต้นไม้นั้นน่ากิน และน่าดูด้วย ทั้งเป็นต้นไม้ที่มุ่งหมายจะให้เกิดปัญญา จึงเก็บผลไม้นั้นมากิน แล้วส่งให้สามีกินด้วย เขาก็กิน 3:7ตาของเขาทั้งสองคนก็สว่างขึ้น จึงสำนึกว่าตนเปลือยกายอยู่ ก็เอาใบมะเดื่อมาเย็บเป็นเครื่องปกปิดร่างไว้ 3:8เวลาเย็นวันนั้น เขาทั้งสองได้ยินเสียงพระเจ้าเสด็จดำเนินอยู่ในสวน ชายนั้นกับภรรยาก็หลบไปซ่อนตัวอยู่ในหมู่ต้นไม้ในสวนนั้น ให้พ้นจากพระพักตร์พระเจ้า 3:9พระเจ้าทรงเรียกชายนั้นและตรัสถามเขาว่า "เจ้าอยู่ที่ไหน" 3:10ชายนั้นทูลว่า "ข้าพระองค์ได้ยินพระสุรเสียงของพระองค์ในสวนก็เกรงกลัว เพราะข้าพระองค์เปลือยกายอยู่ จึงได้ซ่อนตัวเสีย" 3:11พระองค์จึงตรัสว่า "ใครเล่าบอกเจ้าว่าเจ้าเปลือยกาย เจ้ากินผลไม้ที่เราห้ามมิให้กินนั้นแล้วหรือ" 3:12ชายนั้นทูลว่า "หญิงที่พระองค์ประทานให้อยู่กินกับข้าพระองค์นั้น ส่งผลไม้นั้นให้ข้าพระองค์ ข้าพระองค์จึงรับประทาน" 3:13พระเจ้าตรัสถามหญิงว่า "เจ้าทำอะไรไป" หญิงนั้นทูลว่า "งูล่อลวงข้าพระองค์ ข้าพระองค์จึงได้รับประทาน"
ยึดมั่นในเสียงของพระเจ้า
เอวาเชื่อในคำพูดของงูและหลงกินผลไม้ต้องห้าม และยังเอาให้อดัมกินด้วย อดัมก็กินเพราะคิดว่าจะทำให้เขาสำนึกในความดี ความชั่ว เมื่อพระเจ้าทรงทราบและถามว่าทำไมถึงกิน อดัมก็พาดพิงไปหาเอวา เมื่อพระเจ้าถามเอวา เอวาก็โทษว่าโดนงูล่อลวง
จากพระคำข้อนี้เห็นได้ว่า ต่างคนก็ปัดความผิดให้พ้นจากตัวเอง ไม่มีใครที่จะโทษตัวเอง หรือว่าตัวเองเลย เพราะไม่มีใครคิดว่าตัวเองผิด ที่ทำไปเพราะเป็นความคิดคนอื่นที่ชักชวน โดยไม่ย้อนกลับมาดูว่า คนที่ตัดสินใจคือ "ตัวเราเอง"
กลับมาดูตัวเองที่หลายๆครั้งที่เราไม่ยอมรับความผิดจากการตัดสินใจของตัวเอง พอผิดพลาดก็อ้างว่า ตัดสินใจเพราะคนนั้นบอกอย่างนั้น อย่างนี้ ทั้งๆที่คนตัดสินใจ คือตัวเรา คนอื่นก็แค่ให้ความคิดเห็นและบอกประสบการณ์ที่เขาเจอเท่านั้น
สิ่งที่ควรเปลี่ยนคือ การคิดทบทวนใน การตัดสินใจในครั้งต่อไป ให้ถี่ถ้วนก่อนที่จะพูด กระทำอะไรลงไป เพราะบางครั้งเราอาจจะตัดสินใจ ด้วยอารมณ์ ความรู้สึก ในขณะนั้น ซึ่งทำให้เราทำบางสิ่งที่ พลาดไปในอนาคตไปก็ได้
สิ่งที่จะช่วยให้เราไม่พลาดในการตัดสินใจคือการฟังเสียงที่พระเจ้าบอก และเตือนด้วยความยำเกรงในพระเจ้า อธิษฐานขอการทรงนำจากพระองค์ เพราะพระเจ้าไม่เคยทำให้เราเดินหลงทางอย่างแน่นอน
ข้าแต่พระเจ้าพระบิดา ขอบพระคุณพระองค์ที่ให้ลูกเห็นถึงข้อบกพร่องในชีวิตลูกมากขึ้น ขอพระองค์ทรงนำชีวิตของลูกในทุกก้าวย่าง และยำเตือนลูกเมื่อลูกเดินผิดทาง อธ ในพระนามพระเยซูคริสต์เจ้า เอเมน..
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น